Bewoond
Ik had altijd het beeld van het Centraal Massief, dat het een ruig, redelijk verlaten berggebied was. Wat ik tot nu toe zie is een redelijk bevolkt gebied, wat grotere plaatsen en brede dalen tussen de bergruggen. Net als gisteren reed ik langzaam de bergen in, kwam na de col suizend naar beneden en na een kilometer of 20 weer uitzicht op een breed dal. Aan de overkant vaag de contouren van de Puy de Dome en andere put’s, restanten van oude vulkanen.
Col St Thomas
Op het hoogteprofiel van de route leek het gemakkelijk. Een kleine 40 kilometer geleidelijk klimmen en daarna over de top grotendeels omlaag of vlak. Rond 12 uur ging de zon eindelijk schijnen, maar een uur later was het weer bewolkt en spetterde het even. Het puntje op het profiel, de col St Thomas, was gemeen. Behoorlijk steil, stukjes tot 15%. Dat kostte meer moeite dan verwacht. Ik had gehoopt over de col mijn lunch stop te doen, maar ik kreeg hongerklop en moest aan het begin van de klim mijn maag vullen. De auberge op de col was dicht.
