95
Maandag wordt schoonpapa. 95. Dinsdag een eetafspraak met Lieke. Het dekzeil moet nog over de boot in Lelystad. Pas eind van de week weer een hospice dienst. Er wordt mooi weer voorspeld. Allemaal redenen om op de fiets naar Groningen te gaan. Vanochtend eerst nog onze wekelijkse agility training met Utah. Utah en Willy uitgezwaaid, Zij gaan met de trein.
Veenweides en plassen
Onder een lekker zonnetje vertrokken. Het eerst deel voert via de Reeuwijkse Plassen en Woerden naar Breukelen. Over smalle dijkjes door de plassen. Kasten van huizen en daarachter de plassen. Vlot door Woerden en daarna stukje over de Hollandsche kade, single track dijkje tussen alle veenweides. Heerlijk fietsen.
Lekke band
Vlak voor Breukelen een lekke band. Ik heb reserve binnenband bij me. Hoe kreeg ik het wiel er ook al weer uit. Dat heb ik nog maar 1 keer gedaan, een jaar geleden. Daarna de bandenlichters onder de buitenband, bang ze te breken. Uiteindelijk gelukt. Mijn reserveband is al een keer geplakt, hopelijk is hij nu dicht. Met super compact fietspompje lucht er in. Eenmaal op de fiets duidelijk dat dit niet genoeg was, ook loopt hij leeg. Het laatste stuk gelopen naar de fietsenmaker, tegenover nicht Fokje in Breukelen. Hij heeft wel binnenbanden maar niet de passende buitenband. Binnenband verwisseld, opgepompt met pomp van de fietsenmaker. Neef Jacob was met zijn voordeur bezig, ík groette, hij groette terug, maar herkende mij niet. Ik wil door, nog een dikke 50 kilometer voor de boeg.
Vecht en Ankeveense Plassen
Vanaf Breukelen langs de Vecht en aan het eind langs de oostkant van de Ankeveense Plassen. Bij de singlehanded was er een collega die hier zijn bootje had liggen. Had er wel eens van gehoord, maar wist niet dat ze hier lagen.
Flevoland
Na nog wat veenweides langs het Naardermeer over het viaduct over de A1 – ondanks 4 rijstroken file en ook sluipfile op het weggetje naar de Hollandse brug. Allemaal fietspaden door en langs Almere. Maar, wat is dat Almere uitgestrekt! Uiteindelijk aan het eind van Almere hekken – afgesloten- voor het fietspad langs de Oostvaardersplassen. Een wandelaar weet dat ik er wel,langs kan, alleen het asfalt is gedeeltelijk weg. Het is geen probleem, ondanks de inmiddels ingevallen duisternis.
valpartij
Het laatste stuk naar Lelystad kronkelt over een fietspad door een bosgebied. Ik kan er ook omheen, op fietspad naast de weg. Gezien de duisternis en 100 kilometer in de benen verstandiger. Ben ik niet. Het pad is meestal goed te zien , behalve als er veel bladeren op liggen. Op 1 stukje met bladeren ga ik hard onderuit. Gewoon een recht stuk, maar wel erg glad. Gevallen op mijn rechter bovenbeen. Pijnlijk. Weer opstappen moeizaam. Eerst rechts standbeen. Lukt niet, dan links standbeen, kansloos. Dan weer rechts standbeen, fiets heel laag. Fietsen gaat moeizaam, rechterbeen vindt draaien niet fijn. Voet wil niet goed op de trapper. Die blijkt de val ook niet heelhuids te hebben overleefd. Uiteindelijk vooruit gekomen, super langzaam bij bladeren.
Hotel
ik was eerst van plan op de boot te slapen. Daar liggen nog een slaapzak en wat kussens. Maar had bedacht dat ik dat iets te Spartaans vond na de fietstocht. Vrienden op de fiets waren niet thuis, dus was het een hotel. Gelukkig maar, met mijn geblesseerde been was ik nooit op die boot gekomen. Strompelend door het hotel. Ze hadden wandelstok en paracetamol voor mij. Na bad – voor het eerst in 10 jaar – knorde de maag. Het restaurant in het hotel heeft in het weekend een All you can eat menu. Bij de kebab aan de overkant van straat wat gegeten. Leuk gesprek met drie achttienjarige jongens. Geboren en getogen in Lelystad (hun ouders buiten Nederland). Over Lelystad- niks te beleven -, verkiezingen en hun opleidingen MBO installatie en rechten aan de VU.
