Zeilen en fietsen door weer en wind
Een goede vlucht terug. Op tijd vertrokken uit Phoenix en na 10 uur op Heathrow geland. Drie uur overstap, waarvan een klein uur om van Terminal 3 naar Terminal 5 te komen en daarna op tijd naar Amsterdam. Bagage en fietsen meegekomen en met taxibusje van TaxiRijnland thuis gebracht.
Een dagje Phoenix, omdat onze vlucht vanavond pas om 20.40 vertrok.
Een bezoek gebracht aan een begraafplaats vlak bij het hotel. Geen opstaande stenen en geen irrigatie, dus een wat doods terrein. Pas als je dichtbij komt, ontdek je de grafstenen.
Ontbijt in Denny’s, waar we twee weken geleden met Alex&Kezia ook aten. Daarna lekker gezwommen en in de hot tub gezeten.
De bagage opgeslagen in het hotel en toen naar het centrum van Tempe (3 km) gewandeld. Locatie van Arizona State University en een wat studentikoze uitstraling. Beetje Europees, veel cafeetjes, restaurants, fietsers en voetgangers.
Daarna op de Light Rail naar downtown Phoenix gegaan. Daar uitgestapt en wat rondgelopen, maar zoals veel Amerikaanse binnensteden doods, veel kantoren en op maaiveld wat restaurantjes en verder niks. Daarna met Light Rail en bus naar de Arizona Mills Mall gegaan, een enorm winkelcentrum met een Aquarium en een Legoland. Daar nog een paar spijkerbroeken gescoord, voor minder dan de helft van de prijs wat we in Nederland ervoor moeten betalen.
Na de mall in het hotel onze bagage gepakt, ons omgekleed en met de hotelshuttle naar het vliegveld gebracht.
Bij het inchecken hadden we de mazzel dat we niets extra voor de fietsen hoefden te betalen. Ons derde (en daarmee extra) stuks ruimbagage vonden ze zo klein, dat ze daar geen 100 dollar wilden rekenen, de fietsen vielen onder de bagagevrijdom. Heel wat anders dan de 200 dollar per fiets bij United in 2014. Verder veel lege stoelen. Op basis van een website (seatguru.com) ontdekt wat de goede stoelen zijn op dit type vliegtuig van British Airways en onze stoelen daarvoor gewisseld. Uiteindelijk elk twee stoelen.
Vandaag de terugreis naar Phoenix met de Greyhound bus. Verwarrende aanduiding van het “busstation”. Op het ticket een adres, op de Greyhound website een stuk of 5 andere adressen in Yuma en op de dienstregeling 1 van de vijf plus nog een zesde. Omdat de fietsen waren ingepakt namen we een taxi en de chauffeur wist waar we moesten zijn. Het adres op de ticket: een bushalte aan de weg bij een winkelcentrum. Daar stonden inmiddels een man of 10 te wachten, deels voor de bus naar San Diego die een half uur later zou vertrekken, deels voor onze bus naar Phoenix. Het publiek op de halte en in de bus bestond uit zwarten, latino’s en een enkele aan de wal geraakte blanke. De gemiddelde leeftijd in de bus was ongeveer 50 jaar jonger dan het publiek in Lutes Casino. In het casino waren we de jongeren, in de bus de oudjes.
Gisteren hebben we in een restaurant voor het eerst ongevraagd een senior discount gekregen. Dat was even slikken.
We hadden tickets als persoon, maar niet voor de fietsen. Die hadden we op het andere adres moeten kopen, maar we konden de chauffeur ook betalen. Maar de vraag of dat in de boeken van Greyhound komt.
Volgens de dienstregeling zou er na 10 minuten een korte plas- en eetstop worden gehouden. Die werd overgeslagen. Na twee uur een stop in het ons bekende Gila Bend. En daarna naar Phoenix, waar we een minuut of 20 te laat aankwamen. Het busstation ligt tussen het vliegveld en het autoverhuur terrein. Bekend gebied voor ons. Voor het busstation stond 1 taxi, waar onze compacte fietsdozen inpasten. De taxichauffeur was een Saudi, met een Somalische vader en Jemenitische moeder. Hij had als zoon van een zendeling overal gewoond, oa in Nieuw Zeeland en Turkije. Als tolk vertaler voor het Amerikaanse leger 5 jaar geleden een visum voor de VS gekregen. Nu maar hopen dat Trump hem er niet uit schopt.
Geëindigd bij het hotel waar we twee weken geleden zijn begonnen. Daarna langs de gezellige Broadway Road gelopen en Thais gegeten bij een Thaise dame, opgegroeid in Zweden bij haar tante en via haar echtgenoot (en het leger) op Hawaii en nu in Phoenix beland.
Sluierbewolking en een aangename temperatuur. Een rustig dagje in Yuma met bezoek de toeristische attracties en fietstocht met Koos en Nancy langs irrigatiekanalen in de stad. En, net als gisteravond weer een bezoek aan Lutes Casino.
Yuma ligt aan de Colorado River op een van de weinige plaatsen, waar die goed over te steken was. Sinds 1877 met een spoorbrug, sinds 1915 ook met een verkeersbrug. Ook een plek waar schepen vanaf zee konden komen, voor de bevoorrading van het leger voor een groot achterland. In het voormalige fort is een museum dat uitgebreide informatie geeft over de rivierovergangen, de spoorweg, de bevoorrading door het leger en het irrigatiesysteem. Door diverse dammen en enorme stuwmeren stroomopwaarts is de rivier volledig beheerst, in het verleden kon de rivier kilometers breed worden.
Het is een belangrijk tuinbouwgebied, door de vruchtbare grond, het water en het warme winterklimaat.
Een andere attractie is de deels gerestaureerde Territorial Prison op een rots naast het centrum van de stad. Het diende van 1875-1909 als gevangenis. Niet gezellig, vooral als je bedenkt dat het hier ’s zomers meer dan 40C wordt.
In de middag gezwommen en de fietsen ingepakt in de compacte fietsdozen. Compact betekent trappers, stuur, zadel, wielen, spatbord en bagagedrager demonteren.
Vandaag sluierbewolking en een zwakke NO wind terwijl we naar het NO fietsen. Een andere dag dan de voorgaande dagen. Veel akkerbouw door de irrigatie: sla, mais, asperges, uien. Een groen vlak landschap. Het lijkt veel op Nederland, behalve de bebouwing en de bergen aan de horizon.
Een drukke weg. Veel bebouwing, huizen, grootschalige boerderijen. Veel mensen aan het werk in de velden. Bij de poort van de boerderij ( meer een bedrijf) dagloners die hopen op werk voor die dag. Aspergestekers die duidelijk een stukloon krijgen en als een razende door de akkers rennen.
Na 40 km de grens met de USA. Fietsen hoeven niet door de röntgen, maar de paspoorten worden uitgebreid gecontroleerd, zoveel fietsers waren er niet. Langs een rustige weg de stad uit, waarmee we uiteindelijk in een gated community zonder outlet terechtkwamen. 5 km terug en toen langs een drukke weg naar Yuma. Veel, heel veel bussen met landarbeiders, een paar toiletten op een aanhanger er achter.
Vanaf een kilometer of 8 over een fietspad langs een irrigatiekanaal naar Downtown Yuma, waar ons hotel lag. Met Koos en Nancy afgesproken bij restaurant. Wandelend naar het restaurant reservebanden en fietsdozen voor de bustocht naar Phoenix geregeld. Geen foto’s van het landschap, wel van het werk van Gabriel.
