Mijn oudste broer Piet en schoonzus Jellie zijn in 1984 met hun vijf zonen vanuit Michigan naar Dayton in Oregon verhuisd. In 2000 zijn ze in het grotere en vlakbij Dayton liggende McMinnville gaan wonen. Twee van mijn neven wonen nog steeds in McMinnville: David en Brian. Ik logeer bij Brian en Caroline. ‘sAvonds een gezellige get together met de McMinnville familie, met pizza’s.
Augie
David en Erin en Augie
Neef David is de tweede zoon van Piet en Jellie. Hij werkt bij een bouwbedrijf dat vooral huizen bouwt. Hij heeft een zoon Augie uit een eerder huwelijk. Hij woont samen met Erin. Augie heeft in mei zijn High School afgerond. Hij gaat in september voedingswetenschappen studeren aan de Oregon State University in Corvallis.
David en Erin
Brian en Caroline
CarsonCaroline en Chantelle
Brian is de tweelingbroer van Michael uit Shoreview MN. Hij is sinds 2009 getrouwd met Caroline. Brian werkt als elektricien. Caroline werkt bij een wijnmakerij. Caroline heeft twee dochters uit haar eerste huwelijk: Monica en Ali. Monica heeft een zoon Carson van 2 en dochtertje Chantelle van 8 maanden. Alli heeft ook een dochtertje van 8 maanden: Addinson. Addinson heeft half mei een hartoperatie gehad.
De route is bepaald door de woonplaatsen van de neven en nichten. Daarbij heb ik gebruik gemaakt van de fietsroute app Komoot.
Tussen Rapid City en Yellowstone National Park hebben we de Peaks, Parks and Prairie route van de Adventure Cycling Association gevolgd. Tussen Prairie City OR en Santiam Pass OR heb ik de Transamerica Trail gevolgd.
Staten/Provincie
New Hamshire,
Massachusetts,
Rhode Island,
Connecticut,
New York,
New Jersey,
Pennsylvania,
Ontario,
Michigan
Wisconsin,
Minnesota,
South Dakota,
Wyoming,
Idaho,
Oregon
Komoot
Voordelen
Ze mijdt drukke wegen
Bij het maken van de routes kun je gemakkelijk aanpassen.
Het is vrij eenvoudig en snel (lange) routes in te voeren.
Ze geeft hoogteprofielen aan.
Ze geeft het type weg en ondergrond aan
Nadelen
Alhoewel Komoot opties heeft voor toerfietsen en gravelbiken, neemt Komoot ook gravelwegen op in routes voor toerfietsen. De planner noemt dat verharde wegen, maar de kwaliteit daarvan kan zeer verschillend zijn.
Komoot lijkt geen rekening te houden met verbodsborden voor toegankelijkheid.
De planner kiest vaak voor korte rustige wegen, maar geeft geen gewicht aan het makkelijk doorfietsen op de hoofdweg.
Adventure Cycling Association
De Adventure Cycling Association heeft veel routes ontwikkeld. De bekendste is de Transamerica Trail. De routes voeren door mooie gebieden en op hun kaarten en in hun app geven ze informatie over winkels, accommodaties en andere voorzieningen. Ik vind het grootste nadeel dat ze alleen maar over geasfalteerde wegen gaan. Regelmatig rijd je dan over drukke wegen, terwijl er niet geasfalteerde wegen zijn die rustiger en daardoor aantrekkelijker zijn. De Parks, Peaks and Prairie Trail voerde ons door de Black Hills van South Dakota en Wyoming, over de Big Horn Mts en naar Yellowstone. Een voordeel van de routes is dat je meer fietsers tegenkomt. Vooral op de Transamerica Trail is het ”druk”.
De voordrager was op één plek doorgeroest en had niet voldoende ogen om hem aan de fiets te bevestigen. Het verroeste deel is provisorisch bij elkaar gehouden met ijzerdraad met hulp van neef Alex in Seabrook. In Michigan zijn een paar klemmen aan de bagagedrager gezet om deze beter aan het frame te kunnen bevestigen.
In de remleidingen zit een lekkage waardoor deze moest worden ontlucht. Vanaf Spearfish SD bij een paar fietsenmakers langs geweest om te kijken of ze dat konden doen. Uiteindelijk is dat in Idaho Falls gelukt. De meeste Amerikaanse fietsenmakers hadden daar geen of weinig ervaring met hydraulische remleidingen.
Reserve onderdelen
Ik heb de volgende reserve onderdelen meegenomen:
twee binnenbanden
zes spaken
(oude) aandrijvingsriem
vier remblokjes
Fietstassen
Ortlieb voortassen met klepafsluiting (2000) 30 liter
Warmshowers is de internationale variant van de Nederlandse Vrienden op de fiets. Het idee is dat mensen gratis onderdak of een plek voor de tent, een warme douche en vaak eten aanbieden aan trekkende fietsers. De gastheren/-vrouwen doen dat om gelijkgezinden te ontmoeten, voor de gezelligheid of omdat ze zelf in het verleden er als gast gebruik van hebben gemaakt Op sommige plaatsen zijn veel aanbieders, op andere plekken een enkele of geen aanbieder.
Je moet voor een bescheiden bedrag worden van de organisatie. Daarna kun de zoekfunctie van de website gebruiken. Als je een mogelijke host hebt gevonden, doe je een verzoek tot verblijf. Meestal krijg je vrij snel een reactie. Soms krijg je geen reactie of pas een reactie als je inmiddels verder bent. Als nederlander was ik er in het begin verlegen mee, dat de mensen belangeloos en kostenloos doen. Bij de nederlandse variant vraagt men inmiddels een kleine vergoeding.
Weer
Ik heb fantastisch mooi weer gehad. Op zes dagen heeft het geregend. Vaak alleen korte buien behalve op de dag naar Petoskey Michigan en op de rustdag in Marquette Michigan. Het was meestal zonnig en warm tot heet. De heetste dag was in Vale Oregon met 41 graden.
De wind was het lastigste deel van het weer. De wind kwam vaak uit westelijke richtingen en was soms hard. Vooral in South Dakota maakte dat het fietsen zwaar. We hebben eenmaal de route aangepast vanwege de harde wind (5 Bft, vlagen tot 8 Bft)
Vanwege de overwegend westenwinden wordt geadviseerd de tocht van West naar Oost te fietsen. Omdat Willy pas vanaf half juni mee kon fietsen, zou dat betekenen dat zij de mooiste delen zou missen. Het was ook de overweging van Brent, mijn medefietser uit Amsterdam. Als je vanuit het westen fietst heb je eerst de mooie stukken en krijg je daarna meer eentonige delen. Dit jaar was het in mei en begin juni vrij slecht weer in het noordwesten. Veel West-Oost fietsers klaagden daarover.
Ik dacht vanochtend in Neskown te kunnen ontbijten. Ik verwachtte een Katwijk achtige boulevard met winkels en restaurants. Het was heel anders. Het was een strook duinen met daarop bescheiden vakantiehuisjes. De kavels kosten waarschijnlijk een veelvoud van de huizen. Uiteindelijk eindigde de weg na drie kilometer op een terrein met private en slagboom. Een pad met rul zand voerde verder door de duinen. Ik hoefde niet helemaal terug, halverwege was een Tsunami vluchtroute richting de hoofdweg over de Neskown Heights. Het weggetje naar de top van de Heights was steil, rond de 20%. (De vakantiehuisjes op de Neskown Heights waren niet bescheiden)
Neskown beach vanaf de Heights bij de Tsunami verzamelplaats
Very dangerous en Fabulous
Toen ik stond uit te hijgen van de klim, kwamen er twee oudere dames aanlopen. Ze wilden weten of ik naar Lincoln City ging. De officiële fietsroute naar Lincoln City ging over Cascade Head en dat was very dangerous . Ik legde uit dat ik uit Lincoln City kwam en onderweg was naar McMinnville via Beaver en Carlton. Volgens de dames was die weg fabulous , daar zou ik geen spijt van krijgen.
Bijzonder assortiment van de store in Beaver
Hoog of laag
Vanaf de kust moet ik weer over het kustgebergte fietsen naar McMinnville, waar mijn neven David en Michael en hun gezinnen wonen. Vanuit Lincoln City had ik twee routes om naar McMinnville te gaan. Een korte route over de drukke Salmon River Highway of een langere route over de rustige Upper Nestucca Road (van Beaver naar Carlton). 90 of 130 kilometer, 200 meter hoogte of 600 meter hoogte. Ik koos voor de tweede, ik heb er geen spijt van gekregen. De weg liep langs de kronkelende Nestucca langzaam omhoog naar de hoogten van het kustgebergte. Eerst voerde de weg door landbouw gebied, later door dichte bossen. Veel schaduw was prettig op deze hete dag.
Kenmerkend pit toilet in National Forest
Water
Op dagen dat we door desolaat gebied fietsten, had ik een extra gallon fles water bij me. In South Dakota kreeg ik van een motorrijder twee flesjes ijskoud water op een moment dat het water in de bidons pislauw was. In Yellowstone van een vriendelijke Pool uit New Jersey. In Idaho vanaf de Craters of the moon van voorbijrijders uit Colorado en in Ironside, Oregon van de buurvrouw van het postkantoor. Vandaag was mijn water na de afdaling uit het kustgebergte op. McMinnville was nog een kleine 10 kilometer en de temperatuur 38 graden. Ik keek al of ik mensen buiten zag lopen. Toen stuitte ik op een afsluiting van de weg. Men werkte aan de elektriciteitskabels en had een pick up dwars over de weg gezet om deze af te zetten. Naast de pickup was voldoende ruimte om er met de fiets langs te kunnen. In de pickup lagen pakken waterflesjes. Ik vroeg de wegafsluiter of hij water voor mij had. Die had hij, maar niet koud. Hij gaf me twee flesjes.
Vanochtend allemaal felicitaties en bewonderende berichten ontvangen. Vooral de berichten over de geweldige prestatie maken me verlegen. Zo geweldig is die prestatie niet. Het was niet moeilijk of extreem zwaar. Het zwaarste waren de heuvels in Pennsylvania en tegenwind op de eindeloze rechte wegen van South Dakota. Op dat laatste was ik voorbereid dat eerste kwam onverwacht
Evacuatieroute in geval van Tsunami
Onderweg ben ik veel Amerikanen tegengekomen die zeiden dat ze niet dwars door hun land konden fietsen. Mijn antwoord: natuurlijk kun je dat ook. Rustig trainen en volharden.. Persevere. Of simpeler: gewoon doortrappen.
De mensen zijn hartelijk en behulpzaam. Je wordt gemakkelijk aangesproken en krijgt dan een aai over je bol als ze horen dat je van coast to coast fietst. Ik heb vijf weken samen met Willy gefietst. Dus eenzaam was het niet. Hooguit in de bossen van Noord Michigan en Wisconsin, waar je uren lang geen huis tegenkomt.
Pacific Coast
Vandaag een korte tocht langs de kust van de Stille Oceaan, Pacific Ocean klinkt mooier Vooral het eerste deel was mooi, met strand, rotsen en branding. Grotendeels gefietst op de beruchte US101, een vervelend drukke weg. Zeker op deze zaterdag is het extra druk omdat mensen vanwege de hitte in Portland de stad ontvluchten. De kust is veel koeler door de koude Poolstroom en door het kustgebergte. Het zeewater is hier een onaangename 11 graden. De buitentemperatuur was om 10 uur nog 16 graden. Voor het eerst sinds weken heb ik om 10 uur mijn Jack nog aan.
Whale watching
Vanuit het dorp Depoe Bay kun je walvissen zien zwemmen. Met boten kun je gaan whale watchen. Ik heb met mijn koffie een kwartier naar de oceaan zitten turen, maar heb onvoldoende geduld om een goede whale watcher te worden. Ik had mijn verrekijker ook niet bij me.
Vandaag naar de kust. De kortste weg is langs Highway 20. In de Cascades is dat een rustige weg. Maar van Corvallis naar Newport is het geen weg waar je wilt fietsen. Zowel Komoot als Enrique, een van de fiets vrienden van Warmshower host Sam, adviseerden vanaf Blodgett – na 30 kilometer – een rustigere weg. Voordat ik in Blodget kwam stuurde Komoot me naar een parallel pad. Aan het begin lagen paar betonblokken waar de fiets over heen moest worden getild. Dat had me moeten overtuigen dat het misschien geen goed plan was. Het pad werd meer en meer overwoekerd, bij twee omgevallen bomen over het pad op mijn schreden teruggekeerd. Het laatste stukje naar Blodgett weer langs de Highway gefietst. Daarna in prachtige weg over het kustgebergte dat hier niet erg hoog is.
US Post Office
In Nederland is er nauwelijks nog een postkantoor te vinden. In Amerika heeft bijna ieder dorpje een postkantoor. Ik heb dit jaar voor het eerst meegemaakt dat er dorpjes waren, waar het kantoor onbemensd was. Het gebouwtje stond er nog wel, met voor de deur een serie postbussen. In een paar boomloze gebieden heb ik in de schaduw van het kantoor mijn ontbijt of lunch genuttigd. In Blodgett dat uit weinig meer dan de winkel lijkt te bestaan, zit het postkantoor in de winkel. Het Nederlandse model van postpunt in de winkel. Maar in Blodgett lijkt het dat er aan het interieur van de winkel en het postkantoor sinds 1950 niets meer is veranderd.
Driemaal is scheepsrecht
South Beach 1985
We hebben in Southbeach State Park in Newport gekampeerd in 1985 met mijn twee oudste broers en hun gezinnen, we hebben hier gekampeerd in 1990 toen we van Dayton naar San Francisco fietsten en het leek me dan een mooie plek om in 2022 de Transamerica tour te voltooien.
South Beach 2022
Ik moest daarvoor wel over de hoge en – nog steeds – smalle brug over de Yaquina River fietsen. Veel van de bruggen langs de kust zijn in de jaren 30 gebouwd, toen de auto’s veel kleiner en smaller waren. Nu kunnen auto’s me alleen passeren als er geen tegenliggers zijn.
De neefjes
Brian, ( McMinnville) Steve (Ada) Michael (Shoreview) David (McMinnville) Alex (Seabrook)
In 1985 hebben we hier gekampeerd met 7 van mijn Amerikaanse neefjes. Vier heb ik inmiddels op deze tocht bezocht. Twee andere bezoek ik zondag. De zevende, Peter, woont in Texas. Dat was te ver buiten de route.
