Eigenwijs
Vanochtend rustig vertrokken met 90 kilometer voor de boeg. De eerste 15 weer over een oud spoor tracé naar Delhi. Daar zou een fietsenmaker zijn, maar die was niet te vinden. De nood constructie op mijn voordrager, die het vanaf Boston en ruim 1000 kilometer had volgehouden, begon haperingen te vertonen. Na Delhi vertrouwde ik volledig op mijn Komoot route, ondanks een duidelijk no exitbord aan het begin. Dat eindigde bij een niet doorwaadbare beek, waar vroeger misschien een brug was geweest. Of kun je er ‘s zomers met droog weer door. Teruggaan is geen optie. Er was wel een paadje dat langs de beek leek te lopen. Dat leidde over verschillende boomstammen tenslotte ook tot niets. Onderweg tegen een zo steile helling opgeklauterd dat ik eerst de achtertassen naar boven heb gebracht en daarna de fiets met voortassen. Beide keren buiten adem. Ook daar was geen verder pad te vinden. Langs de rand van een net ingezaaide akker gelopen totdat ik bij een boerenpad kwam die me weer op een normale weg bracht. Toen we bij de volgend geplande afslag weer no exitzagen, heb ik die maar serieus genomen. Het was een leuk avontuur.
Spaans en Duits
Vandaag maakte Ontario zijn reputatie wel waar. Lange stukken met rechte wegen door akkerbouw gebied. Hele grote akkers.
In een winkel bij een kruispunt was Spaans de voertaal. Veel van de landarbeiders die hier werken komen uit Latijns-Amerika. De winkel had voldoende tortilla’s om een heel weeshuis te voeden. Het Mennonitische Dagblad was er te koop: in het Duits. Ook een jeugdblad, in het Duits. Enkele kilometers verderop stapte net een moeder met haar kinderen uit hun auto. Moeder en dochters in Amish klederdracht.
Gallisch, Indiaas en Nederlands
Het is boeiend om te horen waar de niet autochtone inwoners vandaan komen. Mijn gastvrouw van gisteren kon bogen op 100% Gallische voorouders. Een voorvader van haar was in het begin van de 17e vanuit Bretagne naar Quebec geëmigreerd. De grootmoeder van Michael, de gastheer van vandaag, had een Engelse vader en een Indiase moeder. Zij was rond 1900 vanuit India naar school gegaan in Engeland. Vervolgens als Engelse naar Canada geëmigreerd. In het gebied zijn in de jaren 50 ook veel Nederlanders neergestreken. Onderweg veel Nederlandse namen, een met de Friese vlag versierd hek. De tipgever voor mijn kampeerplek heeft Nederlandse ouders.
Solitude nature reserve
Margaret Voorhaar, een Warmshowers gastvrouw, had me een tip gegeven voor de Solitude Nature Reserve. Een rustiek natuurgebiedje, waar je na toestemming van de eigenaar gratis kunt kamperen. Rust en kwetterende vogels, mooie bomen, vijvertjes. Ik kampeer er met Jo. Ze fietst van Boston naar Vancouver en daarna naar Zuid Amerika. Ze komt uit Engeland en heeft 5 jaar als projecteleider in Boston gewerkt.
