Groen lijntje
Op de kaart van Komoot zag er aantrekkelijk en gemakkelijk uit. Over fietspaden op oude spoorlijnen hoefde ik nog maar een kleine 30 kilometer te fietsen. Weinig klimmen en vooral omlaag. Dat werd iets anders. Met de kennis die ik gisteren heb opgedaan, wist ik dat in Engeland niet alleen de wegen, maar ook de spoorwegen abnormaal steil kunnen zijn. Op het pad kwam ik een oudere wandelaar tegen die ook klaagde over de steilte. Ik vroeg hem hoe die locomotieven vroeger omhoog kwamen. “Bovenop in de struiken staat nog het draaiwiel, waar de trektouwen overheen liepen.”
Ook hier op de Bowes Railway werden de wagons met touwen tegen de helling omhoog getrokken. Een Stoommachine draaide het wiel waar de trektouwen overheen liepen.
Maar voor deze 21e eeuwse fietser die het moest doen op spierkracht, was 7% stijgen in plaats van 2% dalen een tegenvaller. Bovendien lag hier geen glad asfalt, maar grind, niet altijd egaal. Op een stukje boven de 10% en los grind moest ik lopen.
Voetgangers-- en fietserstunnel
Via de route over het Bowes Railwaypath kwam ik ook bij de Cyclist and Pedestrian Tunnel onder de Tyne uit 1951. Dat is een tunnel die lijkt op de fietsers- en voetgangerstunnel onder de Maas in Rotterdam uit 1941. Ook met roltrappen en liften. De roltrappen stonden helaas uit dus konden niet goed worden bewonderd. Met 61 meter, waren het in 1951 de hoogste roltrappen ter wereld. De roltrappen in de Maastunnel zijn 43 meter hoog.
C2C Noordzee
Ondanks het klimmen op het Railway Path had ik nog tijd om even naar het plaatsje Tynesmouth te rijden. De Noordzee en de ruïnes van het plaatselijke kasteel en de abdij te bewonderen. Na een vette Fish and Chips konden de fietsers al vroeg aan boord. Nu weer als passagiers met een voertuig.
