Een van mijn grote broers vertelt me vaak dat vliegen een verschrikkelijke manier van reizen is. Veel wachten, rijen, krappe stoelen, vertragingen en eindeloze wolken als uitzicht. Met een zeilboot oversteken zoals neef Patrick nu doet, is zeker aangenamer.
Met het treintje naar Bijlmer, op Bijlmer een cross platform en met IC naar Schiphol. De informatie over de fietsdozen klopte, nette dozen te koop onder de trap van vertrekhal 1/2 voor 23 euro. De verkoper gaf ons ook de tip de fietsen ter plaatse in de kelder in te pakken, meer ruimte en behulpzaam personeel.
De fietsen konden mee binnen de bagagelimiet, de “tweede” in te checken bagage niet. Dat kostte nog 75 euro. Wat minder dan de 200USD van 2014 bij United. Het vliegtuig had een half uur vertraging omdat er nog een inspectie moest worden uitgevoerd, dan een kwartier taxien naar de Polderbaan bij Haarlem en bij Heathrow ook nog een extra rondje over het vliegveld. Op Heathrow van Terminal 5 naar Terminal 3, een kwartier in de bus, dan weer door de veiligheidscontrole. Met een echtgenote met een beugel BH, metalen knopen op haar broek, metaal in haar schoenen en vloeistoffen in de handbagage duurt dat ook even.
Ook de vlucht naar Phoenix was iets vertraagd. Af en toe mooie overzicht over het drijfijs bij Groenland en in de Hudson Baai, een besneeuwde landschap van Canada, Dakota en Nebraska en dan de Rocky Mts. Nog vrij kort voor Phoenix nog een besneeuwd landschap :-(.
Een uur in de rij voor de Border Patrol, bemanningen, rolstoelers, amerikanen en canadezen krijgen voorrang. Met enige passen en meten de fietsen in een taxi gekregen en 10 minuten later in het hotel. Een uur later broer Alex aan de telefoon, hij kon geen huurauto meekrijgen omdat hij geen creditcard (meer) heeft. Dat gaan we morgen proberen op te lossen met mijn creditcard. Dan word ik medechauffeur en kan ik mijn spiksplinternieuw rijbewijs (gisteren opgehaald) uitproberen.
Een rijbewijs is handig,ook al ga met de fiets!!