Daar de Belg samen met een francaise een andere weg nam, had ik eindelijk weer eens de kans om alleen te fietsen. De kans op regen leek deze ochtend erg groot, alhoewel er gisteravond al een behoorlijke lading was gevallen. Nog geen 10 mijl van de Jeugdherberg ontmoette ik een duitser. Met hem heb ik Currane samen gefietst.
Toen hij besloot om thee te drinken in Leenaun, dacht ik hem kwijt te zijn. Maar tijdens mijn lunchpauze kwam hij weer voorbij fietsen. In Westport moest hij naar de Tourist Office, maar later haalde hij mij weer in.
Net als gisteren zou het gebied mooier zijn geweest zonder de nevel en laaghangende bewolking. De weg van Leenaun naar Westport , 20 mijl langs, was verlaten. Op het Curraun schiereiland barste het gevreesde geweld eindelijk los in de vorm van een wolkbreuk De ellende, nou ja, alleen mijn schoenen en sokken waren nat, werd nog vergroot door mijn steeds sneller leeglopende achterband met ingewikkeld frans ventiel. In Curraun heb ik er een nieuwe binnenband om gelegd.
De YH Warden was een erg aardige, net beginnende, gymnastieklerares uit Dublin.
