- 105 kilometer
Dit was de laatste dag fietsen. Ik kwam aan bij mijn broer Alex in Jörn. Hij was daar in een evangelische community in het voormalige treinstation van Jörn. In 1986 heb ik daar geen verslag meer van gemaakt, dit “verslag” maak ik in 2025, bijna 40 jaar later.
Ik herinner mij er van dat het een lange fietstocht was over grindwegen door een eentonig productiebos met halverwege een plaats. Al de hele tocht viel het op dat Finnen en Zweden afstandelijk zijn. Waar mensen je in Ierland, Vietnam en Amerika spontaan groeten en benaderen, hier draaien ze hun hoofd de andere kant op als je ze groet.
Het toppunt hiervan maakte ik mee op deze laatste fietsdag. Een kilometer of 20 voor Jörn werd ik gepasseerd door een langzaam rijdende auto. Dit gebeurde op een eenzamen grindweg met alleen bomen. Even later haalde dezelfde auto me in. Ze keken wel naar me, maar groetten niet. Toen ik bij Alex was aangekomen, bleek dat de mensen in de auto bewoners in zijn community waren. Heel bijzonder.
Ook verder straalde de evangelische community weinig warmte uit en karigheid. Als je suiker in je ontbijtpap wilde hebben, moest je daarvoor extra betalen.
In Jörn eindigde mijn fietstocht hier. Mijn lieve Willy kwam met de trein naar Jörn en samen hebben we rondgetrokken met de trein. Naar Narvik in Noorwegen en daarna naar het zuiden en via de Inlandsbanan weer terug naar het noorden naar Jörn.
