Vanmorgen vertrok ik vroeg uit Donegal. Dit zou de dag zijn dat ik het gevreesde Noord Ierland binnen zou fietsen. Afgezien van de grenswachten leek het op het eerste gezicht erg normaal. Totdat ik een Britse patrouille van drie man tegenkwam. Een man voorop, de andere twee elk aan een kant van de straat met het geweer klaar om te schieten. Bovendien was het centrum van de plaats afgesloten voor auto’s.
Het landschap was erg heuvelachtig en “schoon”. Ik ontdekt ook dat ik zo stom, o zo stom was geweest om mijn zakmes op mijn laatste rustplaats te laten liggen. De ellende was compleet toen ik ook nog mijn fototoestel op de grond liet vallen en daarna het diafragma niet meer te verstellen was.
Na enig zoeken kwam ik bij Learmount Castle YH wat een heus landhuis bleek te zijn. Aanvankelijk was ik de enige hosteller, doch later arriveerden er nog een Noordier met zijn zoontje, een italiaanse fransman en ik geloof een amerikaan. Met zijn vieren, de Amerikaan heb ik niet meer gezien, beheersten wij het grootste deel van het landhuis. Je voelde je een echte Lord als je de trap op en af ging in het wat verwaarloosde huis: behang kwam van de muren af en pleisterwer en verf van het plafond.
English (with AI)
It was a day full of excitement and anticipation as I set off on a journey from Donegal to Northern Ireland. I must admit, the thought of traveling to an unfamiliar and feared territory did send shivers down my spine, but I was determined to soldier on. As I cycled through the hills, I couldn’t help but admire the breathtakingly beautiful landscape that surrounded me.
However, my journey was not without its challenges. I encountered patrolling British soldiers who were alert and ready for action, and while it was a jarring experience at first, I eventually settled into a peaceful rhythm.
To my dismay, I realized that I had forgotten my trusty knife, and to make matters worse, my camera’s aperture was stuck. However, I refused to let these minor setbacks dampen my spirits as I continued on my way.
Later on, I stumbled upon Learmount Castle YH, a grand and stately mansion that had seen better days. Despite the signs of neglect, the place still exuded an air of grandeur, and I felt like a true lord as I walked up and down the majestic staircase.
To my delight, I was eventually joined by a Northern Irishman and his young boy, a Frenchman from Italy, and quite possibly an American. We explored every nook and cranny of the mansion, and the experience left me feeling elated and grateful for the opportunity to have such an adventure.
