Ballina-Sligo - Zeilen en Fietsen door weer en wind

Bedreigd cultureel erfgoed

Rond Ballina en Sligo was er agrarische grond, vooral grasland. Voor hooi of als weide voor schapen en koeien. Ik dacht vanochtend even dat ik de heide en veengebieden achter me had gelaten. Dat was fout. Ík fietste naar de Ox Mountains en al gauw zat ik weer tussen het veen. Waar men ook weer bezig was met turf winning. In een artikel in de Irish Examiner legt Colin Sheridan uit dat turfwinning een Iers cultuur erfgoed is. Het gebeurt altijd van april tot juli. Volgens Colin is het werken in de stilte van het veen, tussen het veenpluis een unieke Ierse ervaring. Voetballers zeggen hun trainingen en wedstrijden af als het turf moet worden gestoken en gestapeld. Nu dreigt dit door Brussel te worden verboden. Ik heb Caroline nog niet horen zeggen dat mest produceren tot het Nederlandse cultureel erfgoed behoort

Road closed

Vorige week stuitte ik ook al op een weg die afgesloten was. Niet alleen met een bord, maar ook een man die me tegenhield en de alternatieve route gaf. Dat was 5 kilometer om en een stuk over een drukke weg. Nu werd ik opnieuw tegengehouden door een man. Het alternatief was hier ook naar de grote weg gaan. In dit geval was dat een kortere weg naar Sligo, maar daar zat ik niet op te wachten. Ze waren leidingen aan het aanleggen en dat leek mij geen belemmering. “Mag ik het proberen?” Vroeg ik de man. “Nee”, zei hij “ik heb zo net ook al op mijn kop gehad, dat ik iemand had doorgelaten.” Hij was wel bereid te bellen met de uitvoerder. Die gaf toestemming.

No dumping

Ik herinner me van 40 jaar geleden, dat er rondom een no dumping bord altijd een enorme troep lag. Alsof er eerst rommel werd neergegooid en er daarna zo’n bord werd neergezet. Dat is niet meer zo. Eigenlijk zie je relatief weinig zwerfafval langs de weg. Ik ben ook tientallen dorpen tegengekomen die er prat op gingen dat ze in enig jaar de tidiest town in Ierland waren.