Bossen, bossen, bossen
Het bovenste schiereiland, de Upper Peninsula of UP, bestaat voor een belangrijk deel uit bossen. Gisteren al meer dan de helft van de tijd door de bossen gefietst, vandaag heb ik nauwelijks iets anders dan bossen gezien. Ik had verwacht in Seny, bij een driesprong van wegen, wel te kunnen ontbijten. Dat viel tegen. Er was alleen een winkel die dingen had die je in de magnetron kon opwarmen. Dat werd het ontbijt.
De laatste 10 kilometer naar Seney gingen over een onverharde weg. Naar Munising was de 40 kilometer kaarsrechte en vlakke M28 de kortste weg. De Seney Stretch: breed en weinig verkeer, de saaiste weg in de staat. In plaats daarvan kon ik voor de volgende 35 kilometer kiezen tussen grotendeels rustig asfalt of onverhard. Na mijn verdwaalsof van gisteren, leek het mij verstandig advies te vragen. Het advies was onverhard. De eerste 20 kilometer een brede grindweg, daarna een smalle zandweg. Onder de bomen en in vochtige delen goed te doen. Op de droge delen en in de volle zon soms rul zand, waar af en toe niet doorheen is te fietsen. En, allemaal bossen. Af en toe een moerassen of een terrein waar de bomen door houtkap of brand waren verdwenen.
Laundry en bibliotheek
Doordat ik Gary gisteren heb gemist, moest ik nodig schone kleren hebben. Dat heb ik in de wasserette gedaan. De laatste dagen in de bossen is het bereik van mijn telefoon knudde. De meeste winkels zijn terughoudend in het geven van WiFi. Dus bij de bibliotheek langs gegaan en daar de WiFi gebruikt om mijn blog te actualiseren.
Lake Superior
In Munising ben ik aangekomen bij het Bovenmeer, Lake Superior. Daarmee heb ik vier van de vijf grote meren bezocht: het Eriemeer, het Michiganmeer, het Huronmeer en het Bovenmeer. Alleen het Ontariomeer ontbreekt. Mijn kampeer plek ligt aan het meer en ik geniet op het strand van de zonsondergang boven het meer. De koude wind is gaan liggen en de zon schijnt om 9 uur nog krachtig.
