Inishmore

Droomhuis op het platteland 5

Gisteravond ging ik eten bij Joe Watty’s Bar & Restaurant . Ze doen niet aan reserveren. Als eenling werd ik aan de bar gezet naast Terry. Terry was 75 en had veel gefietst. Hij kwam uit Dublin, maar woonde al meer dan 40 jaar op Inishmore. Hij had ooit 6 maanden in Boxmeer gewoond, maar zijn lief had hem het huis uitgezet omdat hij te veel dronk. Hij was verwarmingsmonteur geweest. Ze stookten hier meestal met olie, maar krijgen meer en meer warmtepompen.
Later kwamen Bob en Debbie bij ons staan. Amerikanen uit Boston die sinds een jaar of 5 op Inishmore woonden. Debbie’s moeder was in de jaren 50 vertrokken van Inishmore, net als al haar ooms en tantes. Op één na. De veerboten vervoeren geen auto’s, drie keer per week komt er een speciale vrachtboot Bob en Debbie hebben één auto op het eiland en één auto in Galway op het vasteland.
Verscheidene personeelsleden zijn seizoenswerkers uit Tsjechië. Hélène, de receptioniste van het hostel, komt uit Parijs. Ze woont sinds 7 jaar op Inishmore.

Walhalla

Vanochtend kon ik met mijn kop koffie op het terras genieten van de ochtendzon. Mijn kamer ligt op het oosten en kijkt uit over de haven. Bij het hostel ligt een terras dat ook uitkijkt over de haven. Anderhalf uur voordat de eerste veerboot vertrekt is het eiland nog in rust en hoor je alleen de vogels. Vanaf 10 uur komen de veerboten uit Doolin, Galway en Rossaveel aan. Daarmee enkele honderden dagtoeristen die wandelend, fietsend en met een busje over het eiland uitzwermen. Op de terugweg van mijn fietstochtje kwam ik de eerste fietsende en wandelende dagtoeristen tegen.

Rustdag

Vandaag een rustdag. Vanochtend wel naar de west punt van het bijzondere eiland gefietst. Het is erg grijs, veel rotsen op de bodem en veel, heel veel muurtjes tussen de akkers. Op het eiland weer restanten van een kloosterleven, lang voordat Bonifatius ons in Nederland kwam bekeren. Ook wasdag, ik mocht de wasmachine en droger van de hostel gebruiken.