- 95 kilometer
Vandaag zou een rustig dagje worden, ongeveer 80 kilometer. Het werden er dus wat meer. Deels vanwege de ligging van de camping in Oulu, verder weet ik het niet. Waarschijnlijk mijn optimistische inslag. Vanaf Raahe kon vrijwel geheel een wat noordelijker weg worden gevolgd. Deze bleek geasfalteerd en rustig. Het landschap was hetzelfde als tot nu toe, iets meer bouwland, iets minder bossen. Het weer was schitterend, zelfs wat minder koud dan gisteren.
Na een kopje koffie trof ik mijn eerste opgebroken weg aan, “23 kilometer”. Uiteindelijk viel dit mee. De eerste 2 kilometer waren nog niet behandeld, de laatstse 4 kilometer gingen over een oude grintweg die werd afgesneden en dus ook niet werd behandeld. Desalniettemin 1 1/2 uur het ergste vrezen voor de banden manoeuvrerend tussen en over scherpe steentjes en stenen.
De volgende 15 kilometer gingen weer over een goed geasfalteerde weg en gaven uitzicht over de Botnische Golf. Daarna waren opnieuw 6 kilometer weg in onderhoud, in de praktijk opnieuw ruim 4 kilometer manoeuvreren.
Tot slot van de ellende , maar hier was ik op voorbereid, mocht ik nog zo’n 8 kilometer rijden over weg 4, de weg waar ik in de boekjes voor wordt gewaarschuwd vanwege het drukke verkeer. Het is één van de redenen waarom ik met een wijde boog om de Botnische Golf fiets.
De laatste 15 kilometer naar de camping ging vrijwel onafgebroken over fietspaden. Nogmaals, men heeft hier tussen de steden en dorpen in het algemeen geen fietspaden, maar in de steden en dorpen een overvloed. Veel zijn naar mijn indruk pas recent aangelegd.
Oulu (90.000 inwoners) blijkt een grote stad te zijn, de genoemde 15 kilometer gaan helemaal door de stad en verstedelijkt gebied. De camping ligt op een schiereiland in de golf te liggen, in een soort pretpark bij de stad. Na veel pijn en moeite heb ik broer Alex (in Jörn in Zweden) aan de telefoon weten te krijgen. Ik draaide het nummer niet goed. Ik zal mijn dag afsluiten met een wandeling naar het water om de noorderzon te bewonderen.
