Wild Atlantic Way
De Ieren hebben van de route langs de westkust een stevige toeristische attractie gemaakt met een aansprekende naam: the Wild Atlantic Way. Een mooie informatieve website (met veel reclame) en uitgebreide bewegwijzering, zowel in noordelijke als in zuidelijke richting. Maar hij is wel afgestemd op auto’s en campers. De Eurovelo 1, de Atlantische fietsroute, heeft een minder aansprekende naam, maar wel alternatieve weggetjes waar fietsers (deze in ieder geval) blij van worden. Ook de EuroVelo 1 is in Ierland uitstekend bewegwijzerd.
Great western greenway
Vandaag voerde de Eurovelo 1 over de Great Western Greenway. Een 42 kilometer lang fiets- en wandelpad van Westport naar Achill Island over een oude spoorlijn. De spoorlijn is in 1894 geopend en in 1937 weer gesloten. Het fiets- en wandelpad is in 2011 geopend. Ook hierbij flinke promotie en een gelikte website met informatie. De County Mayo straalt uit dat ze er trots op zijn. En terecht, in Ierland kom je nog maar weinig fietspaden tegen.
Ze vertellen ook dat het pad tot stand is gekomen met instemming en medewerking van de grondeigenaren en omwonenden. Het lijkt er op dat die eigenaren wel voorwaarden hebben gesteld. Nergens in Ierland ben ik zo veel veeroosters tegen gekomen, bij elke uitrit moeten fietsers stoppen en bij 1 woning was over paar honderd meter een twee meter hoge schutting gezet. Waarschijnlijk om de criminele fietsers en wandelaars van het erf te houden.
Desolaat
Na 30 kilometer verliet ik de Greenway en kwam ik in een wat desolaat landschap terecht. Eindeloze heidevelden, bogs zoals ze in Ierland heten. De zon was inmiddels verdwenen en de wind tegen. Aan de westkant de uiteinden van de baai, naar het oosten in de verte de bergen. Weinig bebouwing en wel veel turfwinning. Ik kwam meerdere tractors tegen die met een lading turf en men was her en der bezig de turf te stapelen om verder te drogen. Ik reed deels over de hoofdweg die als een streep door de bogs voerde, deels over kleinere wegen die wat meer afwisseling boden.
Bevoorrading
Ik had gistermiddag gepicknickt langs de kant van de weg. Bij de camping in Westport had ik ‘s avonds een pizza gegeten, maar geen brood en appels gekocht. Daarna had ik niets meer voor mijn ontbijt. Na 12 kilometer kwam ik in Newport en heb me daar tegoed gedaan aan een Full Irish breakfast. Daarna te snel het dorp weer uitgereden en niet wat eten gekocht. Het volgende dorp, Mulranny, passeerde ik op de Greenway en was ík al weer uit voordat ik het doorhad. Met nog ruim 60 kilometer voor de boeg begon ik me zorgen te maken over mijn bevoorrading. Komt er nog een dorp waar ik iets kan kopen? Uiteindelijk viel het mee, na 36 kilometer in Bangor waren alle voorzieningen aanwezig.
Na Bangor werd het landschap wat afwisselender, wat weilanden en af en toe een strand.
